bir ben

dün ismet özelin aynı adam şiirine denk geldim. diyor ki "ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum bahar da sürgünlenir içime katranlar da hem koşarak yarattığım sevgiler vardır hem körlenmiş sevgilerin acısıyla koştururum." yürüyorum ama yorgunum. insanların bunca çığlığına rağmen duymayışına yorgunum. bilmeyişine, görmeyişine, inanmayışına, küçük görmesine, sadece izlemediği ve bir şeyler yapmaya çalıştığı için yok saymaya çalışmalarına. sadece o gün diyeceğim ya rab sensin deva. yolundan beni ayırma. bizi bize bırakma. bu aşağılayıcı tavırlar kinimi körüklüyor. ben zafer istemiyorum direniyorum.