öldür bendeki "BENİ"

nereden başlamalıyım bilemediğim bir yerdeyim

düşünüyorum ve sakinleşiyorum

hayatta başıma gelen hiç bir şeyin boşuna olmadığının farkındayım

Allah yolunda olanlar için hüzün olabilir mi

bebeklerin bedenlerinin parçalandığı bir zamanda benim şu nimetlerle donatılmış hayatımda en ufak şeye karşın hüzne kapılmaya hakkım mı var

e sana Allah sormaz mı

ben kimim ve neredeyim

her şey bitti mi yoksa yeniden mi başlıyor

kafamdakileri klavye vasıtasıyla yazıya dökerken kulağımda piano çalıyor, son zamanlarda beni rahatlattığını hissediyorum

Allahtan uzak kalmak beni çok korkutuyor

nasip ettiği verdiği nimetlere ihanet edersem

ya hak yolunda salih bir insan olamazsam

nefs'im ile alenen savaştığımı çok içten hissediyorum

yürüyüşe katıldın, bağırdın, boykot ettin bitti mi

benim gibi düşünen bir tek benim mi

hep yalnızlık hissi bende

içimdeki coşkuyu benimle paylaşacak hiç mi kimse yok

bu coşkuya sahip bir ben miyim

neden susmamamız gerektiğini hiç mi kimse anlamıyor

sıkıntı bende mi

ben mi yanlış yoldayım

merhametsiz olmaz ama ya merhametten maraz doğarsa

gül efendimizin ümmeti olarak merhametli olmak gerekmez mi

ama ya zarar gören bensem

hakkım değil mi hakkım olanı yaşamak

sınırlarımı kaldırmak yada genişletmek ya hep bana zarar veriyorsa

gaddar, despot, radikal, sınırları esnetilemeyen birisi olduğumda zarar görmüyorsam

yine de yumuşak huylu, daha merhametli bir insan olmak için direnmeli miyim

kulaklarımı diğerlerine karşın gerçekten kabartmalı mıyım

her şeyin vaktinin ve bir sırasının olduğunun idrakindeyim

her şeyin en güzelini alemleri yaradan Allah bilir

her şeyin bir zamanı ve bir yeri var

biliyorum

sabır ve sebat

allah beni yolundan ayırmasın

şu dünyada kazanmak değil iz bırakmak faydalı işler yapmak istiyorum

kendimi tanıyorum ve kendime, kendime göre müdahale etmeye çalışıyorum

presslenmiş insanlar içinde, kalabalıklar içinde, birbirine benzeyen insanlar içinde kendimi hep yalnız hissediyorum

doğru yolda olan belki de onlardır

bilmiyorum

sadece yaradan, düşüncelerimden, hislerimden ve nefsimden beni muhafaza etmesi için dua ediyorum

geleceği düşünen, ne olacak diyen bir insan değilim

yada şimdikilerin tabiriyle "anksiyetem" yok

ben bu zamanın insanı değil miyim acaba

eski kafalı mıyım dersiniz

dengelerin her an ve hızlı bir şekilde değiştiğini biliyorum

farz dediğim bir gelecek fikrinden başka geleceğe dair bir fikrim yok

ben yolumda mıyım yanlış bir şey yaptım mı

bir soruyorum

ama bu soruyu kendime çok soruyorum

hislerimden önce her daim mantığım gelir

doğru olan her zaman elzemdir

eğer bir yerde huzurum yoksa ve nefsim kabarıyorsa uzaklaşmalıyım

çok düşünmek insanı içinden çıkılamaz bir hale sürüklüyor

kendimin ve diğerlerinin hayrı için uzaklaşmak hayırlıdır

herkesin hatırımda iyi kalmasını istiyorum

kimseyi kötü hatırlamak istemiyorum, belki de her şeye rağmen

yıllar sonra eğer yaşıyor olursa, aklıma düştüğünde iyi şeyler dilimden dökülsün istiyorum

ben Kübra, 22 yaşında ve üniversite son sınıf öğrencisi

keşkelerden hiç hoşlanmam

yaptığım hiç bir şeyden pişman olmadım

her zaman da iyi ki demek için yaşamaya gayret ediyorum

kötü dahi olsa, beni kırsa dahi yaradan böyle diledi, hayırlısı buymuş demek yüreğimi çok rahatlatıyor

iyi ki Allahım var

yoksa ne yapardım?

elhamdülillah

imanın dereceleri VAR elbet

ben hangi derecedeyim

o yüksek iman sahiplerini görünce yarab sana hamd ne güzel demekten kendimi alıkoyamıyorum

Allahım sen benim teslimiyeti mi arttır

yolumda bana yardımıcı ol

nice peygamberler, nice sultanlar, nice hükümdarlar geçti, nice imparatorluklar yıkıldı

ama hiç bir şey bitmedi her şey hala devam ediyor

gidenin yerine bir başkası geliyor

benimde gitme zamanım geldi mi dersiniz

yoksa bir şeylerin üst üste gelişi beni bunları yazmaya mı zorluyor

hayatta hz. Hamzalarda var, hz. Alilerde, hz. Osmanlarda

birinin diğerleri gibi olmasına zorlanmasını anlamıyorum

sürekli resmiyetin içinde olmama rağmen etimle kemiğimle resmiyetten nefret ediyorum

nefret ettiğim şeylere katlanmak çok zor

bunun dayatılması beni agresif bir hale getiriyor

yoksa bende mi birilerine yukarıdan bakıyorum

içimde bir şeyleri mukayese ettiğimde her seferinde aynı sonuca çıkıyorum

ben bu halimi seviyorum

belki de çoğusu sevmese de

sürekli bir şeyler saklayan, bir öyle bir böyle davranan, ne yaptığının farkında olmayan, kullanmak derecesinde bir üslupta olmak istemiyorum

düşüncem buysa bu

ötesi berisi yok

ben bu kadarım

bir şey saklamak

ben gibi olmamak

başkalarının istediği gibi olmak

bana göre değil

kendimi çok ayrıştırarak kendimi abartıyor olabilir miyim

hissettiklerim beni kötü birisi yapar mı

doğrusu ne

dayatılan mı yoksa

yoksa

yoksa NE

çok düşündüğüm zamanlarda hep aynı sonuca çıkıyorum

DUA

duruşunu beğendiğim bir hanımefendi "Müslümanın sihirli değneği duasıdır" demişti

işittiğimden beri yüreğimden yankısı gitmiyor

ben hakkıyla dua edebiliyor muyum

içimdeki karışıklık hiç bir şey

ya müslüman coğrafyaların yankısına

hiç mi DUR diyecek kimse yok

ben dualarımla durdurabilir miyim

içimdeki bu kadar soruyla ne yapacağım ben

üstad savaş bitti şiirinde; "sor gücün sormaya yetiyorsa var mıymış gönlümü bin parçaya böldüğünün bir sebebi" diyor

var mı

bazı şeyler sebepsiz olur

emperyalist güçler yöntemi böl-parçala-yönet

belki de herkesin içinde bir emperyalist yatıyordur

ne dersiniz

bölmek kolayda ya buna cüret etmek

velhasıl

"ürek" kelimesinin kalp kelimesinden daha çok şey ifade ettiğini düşündüm hep

çoğu üstad boş yere "ürek" kelimesinin kullanmadı, anlıyorum

mücadele hiç bir zaman bitmeyecek

22 yaşımın ilk demlerinde bunları hissediyorum

allah ömür verdiyse zaman neyi gösterir bilmem

ama bir şey biliyorum ki

her şeyin kadiri Allahtır

biliyorum kolay olmayacak

ama yol çetin ve cennet güzel

selametle